Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów umowy barterowe mogą przebiegać w handlu zagranicznym, za nasadzie umów eksportowo-importowych. Oznacza to, że eksporter krajowy wysyła produkt importerowi zagranicznemu, w zamian za jego ekwiwalent. Barter zagraniczny może przybierać różne formy:
Barteru kooperacyjnego – sprowadzanie przez krajowego kontrahenta produktów niezbędnych do wytwarzania produkowanych przez siebie dóbr (fabrykanty, surowce, półfabrykaty), w zamian za produkty jakie oferuje.
Barteru inwestycyjnego – sprowadzanie przez krajowego kontrahenta określonej ilości elementów do celów inwestycyjnych, w zamian za eksport równowartej ilości produktów.
Barteru handlowego – sprowadzanie towarów do dalszej ich sprzedaży i zakupu z uzyskanych tą drogą środków finansowych produktów eksportowanych w zamian za otrzymane towary.
Wymiany barterowe mogą odbywać się na zasadzie jednoczesnego przekazania towarów lub też wcześniejszego ich przekazania przez którąś ze stron (kredytowanie kontrahenta).